Superlinia

Mistrzowie !!!

Dziękuję Wam Kochani za życzenia imieninowe, które bardzo podniosły mnie na duchu, wszystkim za pamięć i moim wspaniałym przyjaciołom za spędzenie tego dnia ze mną i tyle niespodzianek :)))

Kochani pisałam Wam kiedyś, ze biorę udział w konkursie Superlinii. Dziś gazeta wychodzi i już chcę być po pracy, pędzić na kijki i zahaczyć o jakiś kiosk :))))

Wklejam Wam list, który wysłałam wraz z kuponami i zdjęciami do gazety:

"Superlinię czytam odkąd pamiętam, pierwszy raz wpadła mi w ręce w liceum. Zawsze byłam o wiele większa od rówieśników, ale nigdy mi, ani im to nie przeszkadzało, bo ja akceptowałam siebie, więc inni akceptowali mnie. W mojej sytuacji sprawdziło się powiedzenie „ liczy się charakter , nie wygląd”. Uwielbiam Waszą gazetę, bo Wy i Wasi czytelnicy pokazujecie, ze nie ma rzeczy niemożliwych.

Owszem wygląd mi nie przeszkadzał, ale bolało gdy obcy ludzie nie znając mnie krzyczeli za mną : „ ALE GRUBAS!” Były dwie sytuacje, które częściowo zmobilizowały mnie do kolejnej próby odchudzania ( bo mimo wszystko próbowałam kilkanaście razy), ale tym razem postanowiłam, ze musi się udać.

Pierwsza sytuacja, to gdy przy wchodzeniu na pierwsze piętro miałam straszną zadyszkę, a gdy dotrwałam do celu musiałam położyć się i 10 minut odpocząć. Druga sytuacja? Jadę w autobusie, wsiadają dwie dziewczyny , oczywiście ładne i zgrabne, po chwili jedna do drugiej mówi : „patrz jaki gruby olbrzym”, chciało mi się płakać, ale zabrałam siły i wychodząc powiedziałam „ JA SCHUDNĘ, ALE TY ŁADNIEJSZA NIE BĘDZIESZ”.

Przed Wigilią weszłam na wagę a tam 153,5kg, wiem kawał kloca, więc postanowiłam, ze zaczynam od dziś. Wracając po Świętach na studia opowiedziałam przyjaciółką o moich planach, od razu znalazłyśmy dietetyka i umówiłam się na wizytę, oczywiście wsparcie było ze mną.

Pierwsza wizyta 5.01 waga 147kg. Ostatnią wizytę przed napisaniem do Was miałam 5 lipca, jaka waga? 105.5kg , czyli zrzucone 48kg. Na początku Waszej akcji akcji miałam 120kg, dziś  to 103kg.

Na początku nikt nie wierzył, ze tym razem wytrwam, ale wszyscy dopingowali. NIE MA RZECZY NIEMOŻLIWYCH – najgorszy jest początek – przyzwyczajenie się do zdrowego jedzenia, ćwiczeń 7 dni w tygodniu. Wiecie co jest najpiękniejsze po 6 miesiącach? Kocham sport, ćwiczę 2h dziennie, z rozmiaru 56 wchodzę 48, nie widać bułek, bo wszystko jest luźne. Udowodniłam sobie, ze mam tyle samozaparcia i motywacji, ze mogę przenosić góry. Jestem grubaskiem, ale najszczęśliwszym na świecie. Przede mną jeszcze 30kg, ale dam radę, bo kto jak nie ja?

Dziękuję Wam za porady , ćwiczenia i historie osób, którym się udało. Robicie świetną robotę i dajecie milionową wiarę w ludzi i ich działania. Wspieracie – to najważniejsze."

Niestety w pracy nie chcą załadować mi się zdjęcia dla Was, a mam zdjęcia kilku dań, więc wstawię je jutro i od razu dam znać, czy coś się udało wygrać :))

MIŁEGO WALCZĄCEGO DNIA !